Dit wordt jouw jaar! Toch?

Een schaal met iets te kleffe oliebollen staat op tafel, op de achtergrond jengelt Gary Lightbody van Snow Patrol de haast melancholische woorden van Chasing Cars. Met de verwarming op standje ‘damp je kamer uit’ schrijf ik me een slag in de rondte om straks naar vrienden af te zakken. Zo’n 15 kilometer verderop bereiden zij zich voor om vanavond met zijn allen te kunnen proosten. Over minder dan 30.000 seconden zit het jaar er namelijk op en beginnen we weer opnieuw!

Dan is het 2018: een jaar waarin we ongetwijfeld weer superambitieuze plannen hebben, de kerstvetrolletjes moeten laten verdampen, megastappen gaan zetten met onze persoonlijke groei, de teleurstellingen van vorig jaar wegvagen, en fitter en knapper zullen zijn dan ooit tevoren. Well, if only that were true.

Deze afbeelding kwam laatst langs op Facebook. Superinspirerend om mee te beginnen natuurlijk: Leonardo di Caprio voor je neus, gelikt en strak in het pak als een sterke leider, in The Wolf of Wall Street. Gave mensen die de strijd met zichzelf aangaan, publiekelijk steun betuigen aan hun eigen beloften, en glorieus alle obstakels overwinnen op weg naar echt geluk. Dat willen wij ook wel. Dit jaar gaat het dan toch ècht gebeuren! Het idee is eigenlijk mooi en triest tegelijk.

In 2016 startte ik het jaar ook met zo’n soort afbeelding, heerlijk ambitieus. Is geen bitterheid, maar voor mezelf heb ik geleerd dat deze ideeën meer schade doen dan helpen. Laten we deze boodschap dan vooral niet de wereld insturen als een algemeen geldende waarheid! Het kan mensen wel helpen, maar het risico is best groot dat zo’n belofte als een molensteen om je nek gaat hangen, als ik naar mijn eigen omgeving kijk. Hoe verder het jaar vordert, hoe meer druk er op de ketel komt dat het ook echt af moet. Het klokje tikt onverbiddelijk door.

Zelf zou ik graag nog eens de Alpe d’Huez opfietsen. Met mijn conditie zou ik daar in de bergen waarschijnlijk niet verderkomen dan de tweede bushalte. Oh well! Dat is niet erg, we hoeven niet allemaal bovenmenselijke Olympiërs te zijn. Het gaat alleen wel steken, deze belofte heb ik me een paar jaar geleden namelijk ook al gedaan. Zou het dan toch aan mij liggen? Door deze twijfels en jezelf te vergelijken met anderen, draai je jezelf de soep in. De motivatie gaat het putje in en je komt er alleen maar slechter uit.

Want wat voegt het toe aan je leven? Doe je het voor de likes, voor de aandacht, voor de rush? In mijn geval kon ik eigenlijk niet echt een reden verzinnen toen ik het beter uitzocht, behalve ‘betere conditie’ of ‘fijn uitzicht daarboven’. Beloof niks, kijk naar wat je leuk vindt of stel kleine doelen en bouw dat uit. ‘Gelukkig worden’ klinkt subliem, maar hoe wordt je dat in vredesnaam. Het is veel te breed en vaag. Waar word jij blij van? Kom je daarachter, dan kan je die brokjes veel beter behappen en doe je iets wat echt dicht bij je ligt. Bonus: er is geen druk omdat je je publiekelijk eraan bindt. Doe jezelf een plezier en laat dat je goede voornemen zijn: doe waar je hart ligt, je hebt naar niemand anders verantwoording af te leggen. Gelukkig nieuwjaar!